gen. Jan Nepomucen Umiński - też ma miejsce na naszym drzewie...

Temat drzewa drążę dość systematycznie, ale niezbyt intensywnie. Na szczęście jest Łucja, autorka bloga rodzinnego o Wierzyckich. I to ona od czasu do czasu zaskakuje mnie nowymi informacjami o przodkach i potomkach Marii Julii Żychiewicz, z domu Wierzyckiej, mamy Antoniego. I zna odpowiedzi na wszystkie pytania. Potrzebuję kogoś z listy katyńskiej? Proszę bardzo. Ktoś z okładki czasopisma? Proszę, oto jest. Krzyżackie korzenie? Też się znajdą. Wojskowy? Powstaniec styczniowy? Cała lista. Nawet hipoteza o Tatarach wileńskich się znalazła. Bo przecież po kimś muszę mieć zamiłowanie do łucznictwa konnego. Pewnym zaskoczeniem była informacja o Janie Nepomucenie Umińskim. Znana postać, generał. Wikipedia pisze o nim tak:

 "Jan Nepomucen Umiński herbu Cholewa (ur. 5 lutego 1778 w Czeluścinie, zm. 1851 w Wiesbaden) - generał brygady Księstwa Warszawskiego. Brał udział w powstaniu kościuszkowskim w roku 1794, gdzie był adiutantem generała Antoniego Madalińskiego. W roku 1806 walczył pod Gdańskiem i Tczewem w czasie wojen napoleońskich. Został ranny i dostał się do pruskiej niewoli. Został uwolniony w roku 1807 i wstąpił do francuskiej kawalerii, gdzie miał stopień majora. Po pewnym czasie przeniósł się do armii Księstwa Warszawskiego. W Poznaniu był dowódcą szwadronu Gwardii Honorowej, w skład którego wchodzili przedstawiciele wielkopolskich rodów. W czasie wojny polsko-austriackiej w 1809, walczył pod Sandomierzem. W 1812 wziął udział w kampanii rosyjskiej. Walczył w bitwie pod Borodino i pod Smoleńskiem. Jako pierwszy wkroczył na czele huzarów do Moskwy. W korpusie ks. Józefa Poniatowskiego walczył w bitwie pod Lipskiem w 1813, gdzie został ranny i dostał się do niewoli. Po zwolnieniu w 1815 wstąpił do armii Królestwa Kongresowego. W 1816 odszedł z wojska i osiadł w Smolicach. W 1820 założył Związek Kosynierów, potem został członkiem Towarzystwa Patriotycznego, za co został skazany przez Prusaków w roku 1826 na 6 lat więzienia. Na wieść o wybuchu powstania listopadowego uciekł z więzienia w Głogowie i wstąpił do wojska. Początkowo jako prosty żołnierz bił się pod Wawrem i Grochowem. Generał Dembiński powierzył mu dowództwo nad 1 Korpusem kawalerii. W marcu 1831 jego korpus operował nad Narwią. Dowodził w wygranej bitwie pod Jędrzejowem, wziął udział w bitwie pod Ostrołęką, po której wystąpił z ostrą krytyką wobec gen. Skrzyneckiego. Bronił Warszawy. Po zdobyciu jej był przez 1 dzień (23 września 1831) wodzem naczelnym. Po kapitulacji z wojskiem przeszedł do Modlina. W Płockiem miał zatarg z gen. Maciejem Rybińskim. Po upadku powstania udał się na emigrację do Francji. Był współpracownikiem ks. dama Jerzego Czartoryskiego. W 1832 był jednym z założycieli Towarzystwa Literackiego w Paryżu. Potem przeniósł się do Wiesbaden, gdzie zmarł. Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w drugim stopniu rytu ("czeladnik") w 1829 roku. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari."


Kim był dla mnie Jan Nepomucen? Był bratem ciotecznym mojego pra-pra-pra-pra dziadka, Erazma Umińskiego. Czyli idąc w górę od Antoniego: Antoni Żychiewicz -> Maria Julia Żychiewicz (z d. Wierzycka) -> Marianna Wierzycka (z d. Rothenburg-Rościszewska) -> Aniela Rothenburg-Rościszewska (z d. Umińska) -> Erazm Umiński.