Ave Patria!

Przepisując maszynopis "Ostoi", prawdziwej kopalni wiedzy o Babci Irenie oraz o organizacji konspiracji i walk powstańczych w 4 Rejonie Warszawy (Śródmieście Północ), trafiłam na wiersz Stanisława Dębowskiego ps. "Młot", działacza harcerskiego i uczestnika Powstania Warszawskiego:

Ave Patria!

Witaj Ojczyzno! Pozdrawiają ciebie, którzy polegną...

Polsko święta Ave!

I niech na naszym żołnierskim pogrzebie

nie będzie płaczu.

Niechaj się w sławę oblecze Ziemia.

I niech się kolebie nad mogiłami wieść,

że nasze krwawe żołnierskie groby ostatnie już będą.

Niech się staną Przeszłością - Legendą.

Którzy polegniem - przysięgamy oto,

że walczyć idziem o nasze ojczyste chaty i pola - o zbóż naszych złoto.

I przysięgamy: serca nasze czyste,

a duchów naszych płomienna tęsknota

nie zemstą będzie.

Tak nam Panie dopomóż...

Polsko! Stajemy w potrzebie i na śmierć idąc pozdrawiamy Ciebie.

Ave!

Którzy polegniem, wiemy, że nie wolno tęsknić do śmierci.

My kochamy życie i w ordynku idąc przez Twoją rodną, rodzimą glebę,

patrzymy w zachwycie na każdy kłos, na każdą lilię polną,

a w łonie Twoim wielkich godzin bicie słysząc,

kolano dziś przed Tobą zegniem:

kochamy Ciebie my, którzy polegniem.

Panie, gdy każesz siłom swym groby dla nas wykopać

i gdy nas rozdziejesz ze zbroi ciała -

owej wielkiej doby zwól naszym duszom w Polsce żyć...

Bólem naszym nie ciesz się Panie,

karki dziś przed Tobą zegniem.

Daj być Polską!

Nam, którzy polegniem.